Şubat 28, 2008

Babam

Babamdı, canımdı , ciğerimdi. Tanıdığım en sade ve en düzgün insandı , en çok sevdiğim ve adam gibi adamdı . Dört ay önce başlayan rahatsızlıklarına bir türlü teşhis konamadı, bu süreçte daha da yoruldu kalbi , her sabah gibi uyandı, ıhlamur istedi içti, elleri ellerimdeydi ,yatağa yatırdım , gözlerini kapadı . Bırakıp gitti bizi, şimdi o çok sevdiği memleketinde , üzerinde dut ağaçları ile huzur içinde yatıyor biliyorum. Karlar yağıyor üzerine nur gibi.

MEKANIN CENNET OLSUN BABACIĞIM, SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM.